Kiruna/noorwegen en meer 26 t/m 30 november

Woensdagnacht 26 november vertrokken vanuit Umeå met de trein naar Kiruna. Na met een uur vertraging op Umeå gewacht te hebben, kwam dan eindelijk om 03.15 de trein aan en konden we vertrekken naar Kiruna. Ik heb geprobeerd nog wat te slapen, maar ter vergeefs dus heb ik maar lekker gelezen en tijdens de zonsopkomst kunnen genieten van de prachtige natuur. De trein had uiteindelijk een hoop tijd ingehaald en om 10.20 (10 minuten na schema) kwamen we aan op het station van Kiruna. Er stond een shuttle busje klaar die ons naar het centrum bracht (En deze was Grattis!!!!). Eenmaal in het centrum eerst opzoek gegaan naar de tourist information. Het scheen dat we daar onze tassen konden dumpen zodat we wat vrijer waren in het verkennen van de stad. Daarna opzoek gegaan naar een leuk koffiezaakje voor een kop thee of warme choco en wat lekkers. Om 13.00 hadden we een Guided tour geboekt. Deze tour heeft uiteindelijk 3!? Uur geduurd en was zeer de moeite waard. Het was een hele aardig vrouw die ons kwam ophalen in een klein busje. Ze heeft ons heel veel verteld over de stad en dan vooral het belangrijkste onderdeel waar de stad op en voor leeft de mijn. De stad zal voor deze mijn moeten verplaatsen en ze heeft ons de plekken laten zien die weg moeten en waar deze naar toe zullen verhuizen. Er is een rode lijn (zie foto van plattegrond), de 2033 lijn die laat zien welk deel van de stad zal moeten wijken. Dit blijkt het grootste gedeelte van het centrum te zijn, met daarin alle belangrijke hoofdgebouwen. De grote kerk, stadshuis etc. Aan het einde van de tour kwamen we in een belangrijk huis waar de architect van heel Kiruna woonde en waar alle plannen voor de mijn en de stad gemaakt zijn vroeger. Hier hebben we een fijne lunch gehad met thee en een sandwich met hertenvlees.
Na de tour zijn we gaan inchecken in het hostel. De hele aardige eigenaresse heeft ons geholpen en alles laten zien. We hebben een hele mooie ruime kamer met een bank, eettafel en twee ruime stapelbedden. Alles is super geregeld. We weten nog niet precies hoeveel mensen hier kunnen verblijven, maar het lijken er steeds meer te worden. We zien iedere keer weer nieuwe gezichten, maar volgens mij zijn er 4 kamers voor 4 personen wat dus 12 mensen zou betekenen. Na het verkennen van de kamer en de nodige contacten bijgewerkt te hebben met de Wifi zijn we naar de ICA gegaan voor wat avondeten. Lasagne en Pizza. Eerder op de middag heeft een Canadese jongen die in een kamer tegenover ons zit ons verteld over de beste plek voor het spotten van het noorderlicht. Hij zou daar rond 20.00 naar toegaan en als we wilde konden we wel mee. Rond 20.00 was hij nog niet terug of in ieder geval hebben we hem niet meer gezien dus hebben we besloten om op eigen houtje met kaart opzoek te gaan naar de plek die hij beschreef. Een online camera gaf aan dat er wat Aurora te zien was dus dat kwam mooi uit. Er was nog een Canadese jongen die we ontmoet hadden tijdens het eten die met ons mee ging (in zijn zeehondenvacht!? :O). Een heel avontuur door de diepe sneeuw banjeren om op de perfecte plek uit te komen met het minste licht, maar we hebben een prachtige Aurora gezien. Om 21.30 zijn we weer terug naar het Hostel vertrokken omdat we allemaal toch wel erg moe waren van deze lange dag. Ojaa nog een detail, de eigenaresse waarschuwden ons nog dat we niet moesten schrikken als we ‘s nachts een explosie hoorde en alles begon te trillen, dat was normaal dan zijn ze bezig in de mijn……. Net Groningen dus. Alleen heb ik niets gehoord, Steffi en Lore wel.

Donderdag 27/11 de dag van de Dogsledding!! Steffi en Lissa hebben ’s morgensvroeg eerst de auto opgehaald die we gehuurd hadden voor twee dagen. Daarna zijn we ons allemaal gaan douchen en klaarmaken voor het dogsledding. Om 12.15 werden we opgehaald met een busje met nog wat andere jongeren en reden we naar de kennel. Daar bleek ook al een grote groep andere jongeren te zijn die van een studentenreis waren. Als eerste mochten we naar de kleedruimte op zoek naar wat passende jassen, broeken en schoenen. Super dik en super warm echt heerlijk! Daarna werden we in twee groepen opgedeeld, een groep begon met de snowscooters en de anderen mochten naar de hondensledes als eerste. Wij mochten als eerste mee naar de hondensledes. We hadden geluk en konden met z’n vieren op een slede gaan zitten. De man die de slede bestuurde was super aardig en had super veel humor. Hij vertelde ons dat er normaal gesproken 82% van de mensen terug komen zonder problemen dus dat we wel redelijk veilig zouden zijn en ze maakte zelfs vooruitgang het afgelopen jaar met 84% dus we waren volledig gerust gesteld. Hij had hele verhalen over zijn familie die in het bos zouden wonen en dat je juist gele sneeuw moet eten want het zou wel eens bier kunnen zijn!? Al met al een leuke gezellige en prachtige trip dus. (de man was trouwens Italiaans….:P) Halverwege was er een stop met koffie thee en een lekkere kanelbullar. Daarna zijn we gewisseld met de mensen van de sneeuwscooters. Ik vond het in het begin best eng en Steffi ging als eerste achter het stuur. We gingen niet heel snel, maar het was een heel magisch gevoel. Het was ondertussen ook al donker dus dat maakte het nog extra bijzonder. Halverwege die terugrit konden Steffi en ik ruilen en was het dus tijd voor mij om dat mega ding te gaan besturen. Het voelde heel machtig, maar was ook best nog wel lastig. Het gas, een hendeltje aan het rechter handvat, was erg gevoelig dus om op de juiste snelheid te komen was in het begin nog even wennen, ook aangezien de ‘weg’ nogal hobbelig was, maar uiteindelijk had ik het aardig onder te knie en waren we door de sneeuw aan het scheuren. Het was een super geweldige dag!
’s Avonds nadat we thuis afgezet waren door de mensen van de hondenkennel zijn we magnetron maaltijden gaan halen voor het avondeten. Daarna hebben we de auto gepakt om naar de berg in Kiruna gegaan waar nu een skibaan op is. We wilde daar even kijken en hebben het uiteindelijk geweldig naar ons zin gehad met spelen in de sneeuw. Glijden van de heuvel, sneeuwengeltjes maken, soort van sneeuwballen gevecht en foto’s maken met een prachtige achtergrond.
We hadden trouwens wel wat problemen met de auto aangezien er een barst van links naar rechts in de voorruit zat die wij niet echt vertrouwde. Gelukkig was er al een schade rapport van dus kon het niet op ons terug geleid worden. Maar voor de zekerheid hebben we er wel over gebeld en gevraagd of het verantwoord was om naar Noorwegen te gaan. Ze zeiden dat het geen enkel probleem was en dat het normaal was om barsten in je ruiten te hebben hier in Kiruna.

Vrijdag 28/11 Steffi’s verjaardag. ’s Morgens vroeg opgestaan en samen ontbeten waarbij we Steffi het cadeautje hadden gegeven dat we hadden meegenomen voor haar (een fotoboek voor onze mooie avonturen). Daarna zijn we, uiteindelijk een uur later dan de planning, rond 9.00 naar het Abisko national park vertrokken om uit te komen in Narvik, Noorwegen. Onderweg zijn we regelmatig gestopt om van de mooie omgeving te genieten. We hadden super weer en prachtige uitzichten. Bij het Abisko National park was het helaas behoorlijk mistig, maar dat mocht de pret niet drukken, de tourist information had ons verteld dat het goed begaanbaar was om een pad naar de canyon te nemen, dan zouden een mooi rondje kunnen lopen van een halfuurtje/uurtje. Dat was ideaal aangezien we nog door wilden rijden tot Narvik. Het was een prachtige canyon met delen van het water bevroren en nog stromende delen. We konden helemaal tot beneden aan bij het water komen, wat wel spannend was, maar goed te doen. Na dit national park zijn we doorgereden naar Noorwegen. Op de grens uiteraard gestopt voor een foto met de grensborden en het bleek daar te sneeuwen. Nog geen kilometer over de grens was het landschap compleet veranderd, de glooiende bergen hadden plaats gemaakt voor ruige rotsen heel indrukwekkend en mooi om te zien. We zijn via de Ofotfjorden waar de Battles van Narvik plaatsvonden in 1940 door gereden naar de plaats Narvik die in de Beisfjorden ligt. Het was een geweldige omgeving en we hebben een prachtige rit gehad. In Narvik hebben we twee uitkijk punten bezocht om over de stad heen te kunnen kijken. Rond 15.00 toen het al volledig donker was zijn we op weg terug naar Kiruna gegaan, waar we rond 18.30 zijn aangekomen. Tijd om wat te eten in een pizzeria en we hebben de auto weer ingeleverd. ’s Avonds hebben we nog gezellig een aantal spelletjes Uno gespeeld (en van steffi moest ik even melden dat ik er wel 1 gewonnen heb en mijn Victorydance heb kunnen uitvoeren XD).

Zaterdag 29/11 De dag van het shoppen, betere foto’s maken op bekende plekken in Kiruna en de tocht door de mijn. Rond 11.00 zijn we het centrum in gegaan om de kerk te bezoeken en de speciale arbeiders huizen die gemaakt zijn voor de werknemers van LKAB (de mijn). Daarna hebben we weer een Fika gehouden in ‘ons’ koffiehuisje en zijn we nog even gaan shoppen onder andere ook souvenirs aangezien ze hier erg leuke souvenirs winkeltjes hadden. Om 14.45 werden we bij de toeristen informatie opgehaald door een grote bus van LKAB om de mijn te gaan bezoeken. Het was best spannend aangezien we een behoorlijk eind onder de grond gingen, maar alles was heel erg ruim en we gingen volledig met de bus de mijn in. Het is namelijk ook een van de grootste al dan niet de grootste mijn van de wereld. Er was op level 540…?! Een toeristen centrum, waar dus alles duidelijk werd uitgelegd en waar je kunt zien hoe alles werkt. Wel jammer dat we niet de échte werkplek te zien kregen, maar alleen een opgezette en voorbereide omgeving. Om 17:20 reden we de mijn weer uit en zijn we bij het toeristen centrum afgezet. Omdat de ICA al dicht was moesten we noodgedwongen maar weer naar de pizzeria. Heerlijke pasta gegeten. Daarna terug naar de kamer en ons omgekleed en klaargemaakt voor een tripje naar de berg om ervan af te glijden! Leuk leuk weer natuurlijk haha. Aangezien Lissa en ik de explosie van de mijn ’s nachts nog niet gehoord hadden, hebben we besloten wakker te blijven tot 01.15 om de explosie te horen. Eindelijk om 01.45 kwam de echte explosie dan. Wat gerommel en je voelt alles een beetje trillen, maar eigenlijk stelde het niet veel voor. Maar snel gaan slapen dus.

Zondag 30/11 de laatste dag alweer en dus tijd om schoon te maken en te vertrekken. Rond 9.00 is iedereen opgestaan en zijn we gaan opruimen, inpakken en schoonmaken en rond 10.15 waren we kant en klaar. We hebben gevraagd of we onze koffers in de zitruimte konden laten staan aangezien de toeristen informatie dicht was op zondag. Daarna zijn we richting het centrum gegaan waar ze voor het 1e advent allerlei kerstkraampjes hadden staan. Hier hebben we nog heerlijk rond gesnuffeld en nog wat leuke souvenirs op kunnen duiken. Daarna nog weer voor een laatste lekkere kop thee en stukje taart naar ons koffietentje. Om 15.45 vertrok onze trein en om 00.30 lag ik weer lekker in mijn eigen bedje in Umea. Het was een geweldige trip om nooit meer te vergeten!! Er zijn mega veel foto’s gemaakt, ik zal hier een kleine selectie plaatsen, maar wil je alles zien dan moet je maar bij me langs komen als ik weer in Nederland ben ;)

Tot snel!!!
Nog maar 3 weken en dan ben ik alweer in Nederland voor de kerst ☺